Άγιοι μάρτυρες, Απόστολοι και Ισαπόστολοι, Ομολογητές, Όσιοι, Ιεράρχες, Εθνομάρτυρες, Νεομάρτυρες…
Τους αντικρίζουμε αγιογραφημένους σε εικόνες και τοιχογραφίες. Πολιούχοι πόλεων, προστάτες επαγγελμάτων. Ναοί και εξωκλήσια φέρουν τα ονόματά τους. Βαπτιζόμαστε με τα ονόματά τους.
Η Εκκλησία μας καθημερινά εορτάζει κάποιον απ’ αυτούς. Τους αναζητάμε σαν πρεσβευτές μας, τους προσφέρουμε τάματα.
Οι άγιοι δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές. Υπήρξαν άνθρωποι ομοιοπαθείς με εμάς, αλλά υπέταξαν ολοκληρωτικά τη θέλησή τους στο Θεό. Δεν πεθύμησαν τίποτε για τον εαυτό τους, αλλά μόνο για το Θεό. Θέλησαν μόνο το Θεό: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή, στη συνείδηση, στην καρδιά, στο έργο του». (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Η ταπείνωση, η αγάπη στο Θεό και τον συνάνθρωπο, είλκυσε τη Χάρη Του. Οι άγιοι δεν είναι οι καλοί άνθρωποι, αλλά οι θεούμενοι άνθρωποι.
Μιλούν ως στόματα Χριστού, γι’ αυτό και λένε πάντα την αλήθεια. Ενεργούν ως χέρια Χριστού, γι’ αυτό και αγαθοποιούν, θαυματουργούν.
Οι άγιοι είναι η παρέα μας. Με τις εικόνες και τα ιερά τους λείψανα γίνονται η ζωντανή συντροφιά μας, η μεσιτεία μας προς τον Θεό.
Η απρόσεκτη ζωή μάς απομακρύνει από το Θεό. Εκείνοι, καθώς είναι ενωμένοι μαζί Του, ενεργούν για εμάς.
Εμείς τους καλούμε με την προσευχή μας και εκείνοι αναλαμβάνουν να ενεργήσουν για εμάς, να αναπληρώσουν το δικό μας υστέρημα.
Συνγονατίζουν και συμπροσεύχονται μαζί μας, συναγωνιούν, συζούν την δική μας πάλη και αγωνία.
Κι όταν έπειτα από λίγο εμείς θα παραδοθούμε στον ύπνο, εκείνοι θα εξακολουθήσουν να αγωνίζονται, θα προσπαθήσουν να συγκινήσουν το Θεό… για χάρη μας.
Οι άγιοι είναι η ευφροσύνη, το ψυχικό ξαλάφρωμα μετά από μια αγωνιώδη «κουβέντα» μαζί τους, η παρρησία μας προς το Θεό, η δυνατότητα της μελλοντικής μας συμμετοχής στη Δόξα Του.
Είναι το παράδειγμα κι η ενθάρρυνση για όλους μας…
Δεν γεννήθηκαν άγιοι… Έγιναν!
Πηγή: Εκδόσεις Εαρ